Looking For Anything Specific?

Header Ads

Dorotea de Spirito - Anioł


Dorotea de Spirito jest jeszcze nastolatką, a już ma na swoim koncie dwie książki. Pierwsza jest o Tokio Hotel (czym by to nie było), a drugą jest "Anioł". Do przeczytania tej książki doszło z dwóch powodów: 1) Lubię powieści o aniołach i  2) bardzo spodobała mi okładka z tym pięknym, płaczącym, skrzydlatym aniołem. No właśnie skrzydlatym! Nie rozumiem czemu dziewczyna na okładce ma skrzydła, skoro najprawdopodobniej miała symbolizować główną bohaterkę - piękną anielicę o kasztanowych włosach i  bez skrzydeł.  Widocznie ten mały szczegół został pominięty, ale przecież nie dla okładki kupujemy książkę, więc przejdę do rzeczy.


Autorka bez żadnych problemów wprowadza nas do swojego świata, gdzie w otoczonej przez góry i przez to praktycznie odciętej od świata mieścinie Viterbo żyją anioły. Anioły egzystują wśród mieszkańców miasteczka i wszyscy na terenie miasta wiedzą o ich istnieniu, jednak poza murami pilnują swojego sekretu.  Narratorką książki jest główna bohaterka 17-letnia Vittoria, która jak wspominałam, jest jedynym aniołem bez skrzydeł, a to trochę izoluje ją zarówno od świata ludzi, jak i od świata aniołów. Później do miasta przyjeżdża chłopak i historia leci swoim trybem.

Dorotea stworzyła bardzo piękną miłość pomiędzy bojaźliwą idiotką (a przynajmniej tak ja ją odbieram) oraz romantycznym i idealnym chłopcem o głupim imieniu - Guglielmo.  Można zakochać się w tej miłości i to jest minusem powieści, ponieważ tak to w rzeczywistości nie wygląda. Nie ma takich mężczyzn! Facet jest skonstruowany w taki sposób, że może dla ukochanej góry przenosić, smoki zabijać, czy nawet udawać, że lubi jej przyjaciółki, ale nie jest w stanie tak wyrażać miłości, jak pokazuje "Anioł". Ta cała kreacja Gugliemo jest dla mnie zbyt wyidealizowana i przesłodzona. Miłość ukazana w ten sposób jest bajką, ale taka bajka dla młodych dziewczyn nieznających jeszcze dobrze świata może i jest piękną wizją. o której można marzyc, ale jest też ich osobistym wrogiem, ponieważ nie przetrwa zderzenia z rzeczywistością. Może pozostać po niej poczucie pustki, braku czegoś. Uważam, że miłość należy pokazywac z każdej strony - z tej której rani oraz z tej, z której uskrzydla,  jednak należy przedstawia ją też taką jaka jest.


„Miłość nie jest aniołem- jest demonem, pięknym i uwodzicielskim, ale jednak demonem”

Ogólnie cała książka opiera się  tylko na wątku miłosnym. Miłość, przyjaźń i koniec. Pozostałe wątki są systematycznie pomijane. Denerwowało mnie też takie sztuczne, wręcz wymuszone poczucie humoru. Książka nie jest zabawna, ale autorka chyba tego nie zauważyła. Cóż jest młoda, więc jej odpuszczę. Co do postaci to można się domyśleć, że nie Vichi nie przypadła mi do gustu, ponieważ odbieram ją jako niezdecydowaną, rozchwianą emocjonalnie i denerwującą dziewczynkę, która nie wie co ma ze sobą zrobić.  Co do Guglielmo to jestem nim w pełni zauroczona. Zaś przyjaciele Vichi są dla mnie trochę popaprani, a Eva? Eva wyszła z historii tak samo szybko, jak się w niej pojawiła. Tak to jest, gdy olewa się wątki poboczne. Oczywiście był też Parys! To co ten chłopak robił "z miłości" jest chore, ale i tak bardziej mnie dziwi, że nikomu nawet do głowy nie przyszło, żeby w jakikolwiek sposób interweniować - bo i po co, jak można się schować?  Czyżby w Anielskim mieście prawa nie było? A może tam rodzice nie dają swoim małym aniołkom zakazu znęcania się nad innymi? 


Autorka poza miłością właściwie skupiła się jeszcze na jednym aspekcie, a mianowicie na filozofii. Było bardzo dużo odwołań do Platona. I w końcu dużym plusem książki jest wiele bardzo ciekawych, a nawet momentami mądrych zdań i cytatów. A co mi tam wrzucę wam tutaj jeden z najciekawszych:

„Kiedy czytasz, świat przestaje istnieć, możesz udawać, że to, co jest w książce, jest rzeczywistością, albo że rzeczywistość po prostu znika. Możesz być tym, kim chcesz, dobrowolnym bohaterem książki...”
 
Ocena: 5/10 Książka ani nie jest zła, ani nie jest dobra. Jest przeciętna.

Prześlij komentarz

14 Komentarze

  1. Zaciekawiło mnie to, że autorka ma 17 lat, czyli jest w moim wieku. Recenzja super. Lubię gdy ktoś ocenia obiektywnie. Myslę, że mimo wad książki- przeczytam ją. Jestem ciekawa twórczości młodocianej pisarki ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Tak miec 17 lat i dwie książki na koncie, które są przetłumaczone na inne języki to naprawdę coś! Masz 17 lat - oj chętnie bym się z Tobą zaminiła ;) Najlepsze lata. I Dziękuję ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Co prawda spotykałam się z młodszymi autorami, ale rzeczywiście - to jest coś ;)

    Nie ciągnie mnie do niej i raczej nie przeczytam, choć kto mnie tam wie... w Matrasie jest w końcu po 15 zł...

    OdpowiedzUsuń
  4. Poważnie? No to przepłaciłam sporo ...

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie mam ostatnio nastroju na takie przeciętne lektury, ale okłądka ma coś w sobie... jest piękna po prostu. Może kiedyś sięgnę, pozdrawiam (:

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie będę tłumaczyła, czym jest Tokio Hotel, ale w każdym bądź razie nie dałabym tej książce wyższej oceny niż Ty. Jest niezła, ale mam wrażenie, że to wciąż o TH, ale ze zmianą pewnych cech, typu imię. Jestem fanką TH i ten na G. był dla mnie czystym Billem (pomijając kryptocytaty z piosenek). Zdecydowanie można było stworzyć lepszą tę książkę.

    OdpowiedzUsuń
  7. Mam ją od jakiegoś czasu z wymiany. Wcześniej troszkę poczytałam w ebooku, teraz powinnam ją dokończyć i wyrobić sobie ostatecznie opinię na jej temat :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Agnesja -> Tak okładka jest niesamowita i właśnie była jedną z przyczyn przeczytania Anioła

    Alina -> Ale był podobny ze względu na opis wyglądu, czy jak?

    Cassin -> Daj znac, jak ją przeczytasz, czy Ci się spodobała.

    OdpowiedzUsuń
  9. Wygląd i pewne stereotypowe cechy, które były Billowi nadawane.

    OdpowiedzUsuń
  10. Hm, z jednej strony jestem bardzo zaintrygowana, nigdy nie czytałam powieści, którą napisałaby siedemnastolatka, a z drugiej strony sama nie wiem co o tym myśleć. Nie wiem czy dałabym sobie radę z tym przesłodzeniem i nie miałabym ochoty by rzucić książkę w kąt. Poczekamy, zobaczymy, może sięgnę po nią, gdy ją gdzieś zauważę...

    OdpowiedzUsuń
  11. Raczej nie czytam książek o aniołach. Jak już, to musi powalać czytelnika. Raczej nie zajrzę, dość słaba ocena...
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  12. Trochę dużo tych wad, i to dość poważnych, więc raczej będę unikać. Poza tym, anioły nigdy jakoś specjalnie mnie nie porywały, diabły są znacznie ciekawsze ;)

    OdpowiedzUsuń
  13. Anina -> W takim razie będę musiała go obczaic ;)

    Monika -> Przesłodzenie co prawda jest, ale bardziej przerażało mnie to, że nikt nie postępował tak, jak ludzie w rzeczywistości, ale staram się to zwalic na młody wiek autorki, bo sama w tym wieku byłam jeszcze idealistką.

    Maruda007 -> (tak przy okazji podoba mi się twój nick) Dam znac, jak taką znajdę i mam nadzieję, że zrobię to szybko :)

    Nikki -> Demony niemal zawsze idą w parze z Aniołami. Polecam Ci cykl o sukubie Richelle Mead ("Melancholia Sukuba" i jej kontynuacje)

    OdpowiedzUsuń
  14. Po ksiazkę raczej nie sięgne, szukam teraz czegoś co mi się tak spodoba, że nie wiem :P

    Pozdrawiam ! :)

    OdpowiedzUsuń